''Yaş otuz beş, yolun yarısı eder, Dante gibi ortasındayız ömrün'' diye başlayan meşhur Tarancı şiirinin devamında şikayet eder şair hayatından, ''Hangi resmime baksam ben değilim, Nerde o günler o şevk, o heyecan'' der. Kendini yaşlanmış, yıpranmış hisseder. Benim hayatım ise aynı yaşta yepyeni bir heyecanla yeşillendi. Bu yeni yol hayatıma şekil verdi, umut verdi. Doğumla başlayan bir mucize yaşam, bir can bir cana can verir. Bebeklik, çocukluk, hatıralarla dolu coşkulu bir gençlik. Ve bir anne. Sonucu her ne olursa olsun verdiğim her kararda arkamda duran, bana inanan, dağ gibi bir anne. Şefkati ile hamurumu yoğuran, mevsim meyveleriyle içimi dolduran, neşesiyle, mutfaktaki hüneriyle bana hep örnek olan bir anne. Yaptığım her tatlıya sanat eseri değeri veren bir zarif kadın. Benim annem. Senin sayende burdayım. Bana inandığın için burdayım. Sağol varol.
1 yorum:
Hakkımda yazmış olduğun güzel sözler beni çok duygulandırdı. Daha dün ben okuyordum 35 yaş şiirini, zaman ne çabuk geçiyor, inanamıyorum. Bu güzel yılların tadını çıkar. Hayat güzel, 35 yaş güzel, sen hepsinden güzelsin. Aynı zamanda iyi bir evlat, iyi bir annesin. Seninle ve oğlumla her zaman gurur duyuyorum.Yolun açık, blog'un hayırlı, herşey gönlünce olsun. Seni çok seven annen.
Yorum Gönder